هنوز طعم آخرین نگاهت
بر خشکیده لبهای دلم مانده است.
هنوز تو را می بینم
که در دریایی
و من در ساحل
و یا نه!!!!!!!!!!
تو مرا در دریا وخود را در ساحل
می بینی
مهم نیست
مهم تولد توست
چه زود
چه راحت
چه زیبا
پیله هایت را دریدی
برای پراونه شدن
بهترین را انتخاب کردی . نبودن در پیله . حالا نفس بکش
برای همیشه
نفسی به عمق زنده بودن
به ارتفاع خیس ملاقات
ملاقات او
و چه راحت تمام قد در برابر او به سجده رفته ای
آری . اورا تمام قد سجده کن
امروز خندان بودی
وعطر خنده هایت مرا هنوز سرمست خود کرده است
تو از کدام قافله برکاروان سرای دلم
به جای ماندی
که اینچنین
مرا مبهوت نگاه بی فروغ خود کردی
بگذار
دوباره در فصل رویش نرگسی های باغچه دلم
تو را به رسم امانت
به دست او سپارم
همه با سال نو تحویل شدند
حتی تو
حال تو
نگاه تو
نفس تو
بوی تو
و از همه غریب تر
خیال تو
شاید این آخرین جان کندن های من
به پیش نگاهت باشد
مرا دریاب
همه چیز از یک خواب شروع شد و به یک بیداری ختم شد. آنچه در میان این خواب و بیداری گم شد ، سالهای عمر من بود.