در گرم ترین روز خدا
به ملاقات هم نفس هایت آدمده ام
که دیر زمانی است در سر سرای زندگی ام
گرم تر از حرارت زمین
حس می کنم
مرا سیراب ساز
با سبوی صبرت
هیچ چیز مرا
این روزهای کشنده
به اندازه صبرت
سیراب نساخته است
صبور باش
روزهایم با تو گذشت
در همان عصر آشنایی
و به همان رنگ مهربانی
دوسال و دو روز
از پیوندی گذشت که آسمان حسرت بستنش را خورد
و
زمین در التهاب جاویدش انگار سوخت
آری:
هنوز هم بر سر پیمانم ایستاده ام
کنارت می ایستم
تا تو را
افتاده
نبینم
همه چیز از یک خواب شروع شد و به یک بیداری ختم شد. آنچه در میان این خواب و بیداری گم شد ، سالهای عمر من بود.